முதலில் நண்பர் Sabari Dass இந்த கட்டுரையை அறிமுகம் செய்ததற்காக அவருக்கு நன்றி சொல்லி கொள்கிறேன்.அவரிடம் இருந்து share செய்ய முடியாததால் காப்பி பேஸ்ட் செய்திருக்கிறேன்.
இது ஜார்ஜ் ஆர்வெல் (”விலங்கு பண்ணை” புகழ் ஆர்வெல்தான்) எழுதிய அனுபவம்.
பர்மாவில் போலீஸ் உயரதிகாரியாய் இருக்கும் போது, மதம் கொண்ட யானை அந்த ஏரியாவை தொந்தரவு செய்கிறது.
ஒரு மாட்டை கொல்கிறது,பஜாரை துவம்சம் செய்கிறது ,என்று மக்கள் புகார் கொடுக்கிறார்கள்.
ஆர்வெல் அந்த யானையை தேடி அலைகிறார்.அதன் மாவுத்தனையும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
முடிவில் யானையை பார்த்து விட்டார்.
துப்பாக்கியை எடுத்து கம்பீரமாக போக, அவர் பின்னால் சுமார் 2000 பேர் கொண்ட பர்மியர்கள், பின் தொடர்கிறார்கள்.
ஆனால் ஆர்வெல் அந்த யானையை பார்க்கும் போது
அது சாதுவாய்தான் உள்ளது.மாவுத்தன் வரும் வரை அதை சுட வேண்டாம் என்றுதான் நினைக்கிறார். ஆனால் 2000 பேர் கும்பலை கண்டு பயப்படுகிறார். வேறு வழியில்லாமல் சுட்டு கொள்கிறார்.
ஹலோ! இது ரொம்ப ரொம்ப சின்ன கதை சுருக்கம். உங்கள படிக்க தூண்டுறதுக்காக :) .
ஆனால் இதில் எவ்வளவு மேட்டர் இருக்கு தெரியுமா ?
-When a nimble Burman tripped me up on the football field and the referee (another Burman) looked the other way, the crowd yelled with hideous laughter.
-It is a serious matter to shoot a working elephant — it is comparable to destroying a huge and costly piece of machinery — and obviously one ought not to do it if it can possibly be avoided.
-I looked at the sea of yellow faces above the garish clothes-faces all happy and excited over this bit of fun, all certain that the elephant was going to be shot. They were watching me as they would watch a conjurer about to perform a trick. They did not like me, but with the magical rifle in my hands I was momentarily worth watching
-The crowd would laugh at me. And my whole life, every white man's life in the East, was one long struggle not to be laughed at.
-as a toad under a steam-roller
-A white man mustn't be frightened in front of ‘natives’; and so, in general, he isn't frightened. The sole thought in my mind was that if anything went wrong those two thousand Burmans would see me pursued, caught, trampled on and reduced to a grinning corpse like that Indian up the hill. And if that happened it was quite probable that some of them would laugh. That would never do.
-Among the Europeans opinion was divided. The older men said I was right, the younger men said it was a damn shame to shoot an elephant for killing a coolie, because an elephant was worth more than any damn Coringhee coolie. And afterwards I was very glad that the coolie had been killed; it put me legally in the right and it gave me a sufficient pretext for shooting the elephant
இதெல்லாம் எனக்கு பிடித்த இடங்கள். மனது கனக்கிறது.
Sabari Dass u r great man
Sabari Dass u gifted me a exceptional gift today
Sabari Dass i am impressed of this article .
Sabari Dass there is no words to hail u dear :)
இது ஜார்ஜ் ஆர்வெல் (”விலங்கு பண்ணை” புகழ் ஆர்வெல்தான்) எழுதிய அனுபவம்.
பர்மாவில் போலீஸ் உயரதிகாரியாய் இருக்கும் போது, மதம் கொண்ட யானை அந்த ஏரியாவை தொந்தரவு செய்கிறது.
ஒரு மாட்டை கொல்கிறது,பஜாரை துவம்சம் செய்கிறது ,என்று மக்கள் புகார் கொடுக்கிறார்கள்.
ஆர்வெல் அந்த யானையை தேடி அலைகிறார்.அதன் மாவுத்தனையும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
முடிவில் யானையை பார்த்து விட்டார்.
துப்பாக்கியை எடுத்து கம்பீரமாக போக, அவர் பின்னால் சுமார் 2000 பேர் கொண்ட பர்மியர்கள், பின் தொடர்கிறார்கள்.
ஆனால் ஆர்வெல் அந்த யானையை பார்க்கும் போது
அது சாதுவாய்தான் உள்ளது.மாவுத்தன் வரும் வரை அதை சுட வேண்டாம் என்றுதான் நினைக்கிறார். ஆனால் 2000 பேர் கும்பலை கண்டு பயப்படுகிறார். வேறு வழியில்லாமல் சுட்டு கொள்கிறார்.
ஹலோ! இது ரொம்ப ரொம்ப சின்ன கதை சுருக்கம். உங்கள படிக்க தூண்டுறதுக்காக :) .
ஆனால் இதில் எவ்வளவு மேட்டர் இருக்கு தெரியுமா ?
-When a nimble Burman tripped me up on the football field and the referee (another Burman) looked the other way, the crowd yelled with hideous laughter.
-It is a serious matter to shoot a working elephant — it is comparable to destroying a huge and costly piece of machinery — and obviously one ought not to do it if it can possibly be avoided.
-I looked at the sea of yellow faces above the garish clothes-faces all happy and excited over this bit of fun, all certain that the elephant was going to be shot. They were watching me as they would watch a conjurer about to perform a trick. They did not like me, but with the magical rifle in my hands I was momentarily worth watching
-The crowd would laugh at me. And my whole life, every white man's life in the East, was one long struggle not to be laughed at.
-as a toad under a steam-roller
-A white man mustn't be frightened in front of ‘natives’; and so, in general, he isn't frightened. The sole thought in my mind was that if anything went wrong those two thousand Burmans would see me pursued, caught, trampled on and reduced to a grinning corpse like that Indian up the hill. And if that happened it was quite probable that some of them would laugh. That would never do.
-Among the Europeans opinion was divided. The older men said I was right, the younger men said it was a damn shame to shoot an elephant for killing a coolie, because an elephant was worth more than any damn Coringhee coolie. And afterwards I was very glad that the coolie had been killed; it put me legally in the right and it gave me a sufficient pretext for shooting the elephant
இதெல்லாம் எனக்கு பிடித்த இடங்கள். மனது கனக்கிறது.
Sabari Dass u r great man
Sabari Dass u gifted me a exceptional gift today
Sabari Dass i am impressed of this article .
Sabari Dass there is no words to hail u dear :)
படிப்பை ஆராதிக்கும் ஒரு ரசிகனின் குதூகலம் உங்கள் எழுத்தில்...ஒரு குழந்தையின் உற்சாகம் போல..அருமைங்க தல
ReplyDelete